مطالبی درباره ترکی آذری 1 

در زبانشناسى تركى و علم تركى شناسى (تركولوژى) منظور از تركى آذرى لهجه -شيوه - گويشى از زبان تركى شاخه اوغوزى است. به طور خلاصه به مجموع تمام لهجه – شيوه - گويشهاى تركى اوغوز به جز تركمنى (در تركمنستان٫ ايران و افغانستان)٫ تركى استانبولى (در مركز و غرب تركيه٫ بلغارستان٫ يونان٫ قبرس و اروپاى جنوب شرقى) و قاقاووزى (در مولداوى و رومانى و اوكراين) يكجا تركى آذرى گفته مىشود. (چطور كه به روش مشابهى به تمام لهجه و گويشهاى دور و نزديكى در ايران و افغانستان و تاجيكستان٫ يكجا فارسى گفته مىشود)
بنابرين نه تنها به عنوان مثال زبان تركهاى سنقور (در استان كرمانشاهان)٫ آستارا (در استان گيلان)٫ اسدآباد (در استان همدان)٫ ساوجبلاغ (در استان تهران)٫ الوند (در استان قزوين)٫ بورچالو ( در استان مركزى)٫ سولدوز (در استان آذربايجان غربى)٫ ايلخىچى (در استان آذربايجان شرقى)٫ خياو (در استان اردبيل)٫ به لحاظ زبانشناسى همه تركى آذرى شمرده مىشود ٫ بلكه وجه مشترك ديگر اين نواحى اين است كه همه جزيى از آذربايجان جنوبى هستند . همينجا توضيح بدهم كه منظور از آذربايجان جنوبى هم٫ ناحيه ترك نشين به هم پيوسته در شمال غرب ايران است. 
در پرانتز بگويم كه اضافه كردن كلمه آذرى به دنبال لهجه تركى مورد بحث٫ به خاطر جداكردن آن از لهجه بسيار نزديك ديگر تركى يعنى تركى استانبولى است. بنابراين آذرى وقتى آورده مىشود كه اينها را باهم مقايسه مى كينم٫ وقتى تنها از ايران صحبت مىشود لزومى به كاربرد كلمه آذرى نيست و تركى تنها٫ مقصود را مىرساند